Święta Jadwiga, córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety, księżniczki bośniackiej, urodziła się na Węgrzech w lutym 1374 r. Pierwotne plany dynastyczne nie łączyły królewny z Polską. Po śmierci ojca, gdy Węgrzy obrali jej starszą siostrę Marię na królową, dostojnicy polscy poprosili o zgodę na wybór Jadwigi na tron polski.
16 października 1384 r. została ukoronowana w katedrze na Wawelu przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Bodzantę.
Małżeństwo z Wielkim Księciem Litewskim Jagiełłą otworzyło Litwę na przyjęcie chrześcijaństwa, a Polsce dało potężnego sprzymierzeńca w walce z Zakonem Krzyżackim.
Troska o nowych poddanych i ich duchowy rozwój wyrażała się w wielu fundacjach i zabiegach legislacyjnych: królowa wystarała się u papieża o ustanowienie diecezji wileńskiej, dla studentów litewskich ufundowała bursę w Pradze.
W 1397 r. otrzymała od papieża Bonifacego IX zgodę na otwarcie Wydziału Teologicznego na Akademii Krakowskiej. Poprzez swój zapis w testamencie królowa przyczyniła się do odnowienia tegoż uniwersytetu.
Dla chorych zakładała szpitale, biednym nie szczędziła pomocy, hojnie uposażała klasztory i kościoły oraz fundowała nowe.
Długo oczekiwała na dar macierzyństwa. Upragnione dziecko - Elżbieta Bonifacja - zmarło jednak wkrótce po porodzie, niedługo za córką odeszła do wieczności matka w dniu 17 lipca 1399 r.
31 maja 1979 roku Jadwiga została beatyfikowana, a 8 czerwca 1997 roku ogłoszona świętą.
Podziękowanie dla królowej
Ewa Stadtmüller
Królowa Jadwiga wielkie serce miała.
Zna jej dobroć Kraków i ojczyzna cała.
Chociaż już od wieków urzęduje w niebie,
wciąż dostrzega ludzi, którzy są w potrzebie.
Bardzo chce im pomóc, i wtedy docenia,
że ma fan – club w szkole swojego imienia.
Fan - club ten nie tylko cześć jej okazuje,
lecz w dobroci serca pilnie naśladuje.
Cóż – jaka królowa, tacy i poddani.
Wielkie dzięki za nich Miłościwa Pani!
